Opowieść ruchowa jest doskonałym sposobem zabawy z dzieckiem przedszkolnym. Polega ona na ilustrowaniu ruchem słów historyjki opowiadanej przez osobę dorosłą. Tekst opowieści tworzy zamkniętą fabułę, a obrazy, które powstają w wyobraźni dziecka, powinny prowokować do wykonania określonych ruchów. Dziecko wykona je w sobie tylko właściwy sposób. Opowieść ruchowa sprzyja rozwojowi fantazji, która w życiu dziecka odgrywa dominującą rolę; fantazja bowiem może pobudzić i utrzymać dziecko w ruchu, wywołać przeróżne obrazy; sprawia, że dziecko bawiąc się w charakterystycznym dla siebie tempie i z intensywnością wciela się w różne postacie.
Opowieść ruchową mogą stosować rodzice podczas zabaw z dziećmi w domu. Wystarczy wybrać krótki tekst np. z książki dla dzieci, znanej piosenki, bądź samemu stworzyć historyjkę na wybrany temat aby dziecko mogło odtworzyć ją ruchowo/ ruchem, gestem, mimiką/. Dzieci także mogą wymyślać swoje historyjki dla rodziców aby odegrali je ruchowo . Ten sposób zabawy może dać obu stronom wiele radości a przy okazji kształcić i rozwijać mowę, myślenie, pamięć oraz wyobraźnię dzieci.
Oto przykład takiej opowieści ruchowej pt. „Przygody pajacyka”
W pokoju dzieci miały wiele zabawek. Najbardziej lubiły małego pajacyka, który nawet lekko dotknięty zaczynał skakać ( dziecko wstaje i skacze jak pajacyk). Pajacyk nie zawsze był wesoły, zdarzało się, że się denerwował( dziecko robi odpowiednią minę),a potem na ogół był smutny (dziecko łączy wargi i opuszcza kąciki ust robiąc smutną minę) albo obrażony (dziecko wywija dolną wargę). Pewnego dnia pajacykowi, który bardzo lubił skakać z dziećmi (dziecko skacze jak pajacyk) urwała się jedna noga. Biedny pajacyk był bardzo smutny ale mimo to skakał na jednej nodze (dziecko robi smutna minę i skacze na jednej nodze). Mama, która bardzo się cieszyła gdy dzieci wesoło skakały z pajacykiem, naprawiła pajacykowi nogę i dzieci wraz z pajacykiem mogły znowu skakać na obu nogach.
Beata Makuch, Iwona Jęczeń