Osobami, która z mocy prawa sprawują opiekę nad niepełnoletnim dzieckiem są jego rodzice. Są oni opiekunami prawnymi i przedstawicielami ustawowymi dziecka do pełnoletności, kiedy pozostaje pod ich władzą rodzicielską (art. 92 Kodeksu). Rodzice wykonują swoje obowiązki wobec dziecka i korzystają ze swoich praw, o ile nie zostali tego prawa pozbawieni lub ograniczeni w jego wykonywaniu. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania.
Jeżeli dziecko pozostaje pod władzą rodzicielską obojga rodziców, każde z nich może działać samodzielnie, jako przedstawiciel ustawowy dziecka (art. 98 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).
W tym miejscu wyraźnego wyartykułowania wymaga, że w sytuacji gdy oboje rodziców dysponują pełnią władzy rodzicielskiej mają prawo samodzielnie wykonywać ją względem dziecka, dopóki nie wkracza ona w zakres tzw. istotnych spraw dziecka. Te zaś wymagają zgody obu rodziców. (art. 97 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).
Rodzice/opiekunowie prawni są przedstawicielami ustawowymi dziecka i tylko oni mogą delegować prawa do udzielania informacji o dziecku innym osobom, np. dziadkom. Może to nastąpić tylko i wyłącznie po przedłożeniu przez rodzica, np. przebywającego długi czas za granicą, pisemnego upoważnienia.
Przedszkole jest zobligowane do współdziałania z rodzicami na rzecz pełnego rozwoju dziecka.
Przedszkole nie ma podstaw prawnych do ograniczania dostępu do informacji o dziecku żadnemu z rodziców, jeśli nie zostanie przedłożony wyrok sądu stanowiący inaczej.